Jak GEA zarządza gnojowicą

Dla GEA gnojowica to nie tylko potencjał, ale również wyzwanie. Wraz z Waldemarem Wyrodkiem, inżynierem sprzedaży w GEA, rozpracujemy ją w krótkich pytaniach i odpowiedziach. Nie zabraknie też punktowych, praktycznych porad i zaleceń.

Michał Krukowski, przy współpracy z Gea Farm Technologies
na podstawie danych z materiałów uzyskanych od Euro P

Pierwsze pytanie jest zawsze najprostsze. Czego wymaga od nas gnojowica?
Gnojowica to wartościowy nawóz, ale jej skuteczne wykorzystanie wymaga odpowiedniego przetwarzania, transportu i przechowywania. Traktowanie jej jak wody prowadzi do zatorów, przestojów i wysokich kosztów eksploatacji.

Jakie są właściwości fizyczne gnojowicy?
Gnojowica jest biologicznie aktywnym, niejednorodnym medium. W przeciwieństwie do wody ma granicę płynności – zaczyna płynąć dopiero po zastosowaniu siły. Jest cieczą tioksotropową: po wymieszaniu staje się płynna, po bezruchu gęstnieje.

Od razu nasuwają się wnioski, że:

• Należy unikać zastoju, bo prowadzi do tworzenia warstw.
• Gnojowicę trzeba regularnie mieszać – poprawia to lepkość i wydajność pompy.
• Trzeba uwzględnić granice ścinania – technika musi być dostosowana do właściwości gnojowicy.

Jakie są czynniki wpływające na płynność gnojowicy?
Płynność zależy od żywienia i hodowli zwierząt. Kluczowe są takie elementy jak:

• Zawartość suchej masy > 10%, która zwiększa lepkość.
• Resztki paszy, słoma – utrudniają one przepływ.
• Woda z doju i silosów, która poprawia płynność.

Już 1,5% mniej wody może zwiększyć opór przepływu 15-krotnie. Warto także przemyśleć oddzielenie obszaru karmienia od systemu gnojowicy.

Jakie systemy przepływu gnojowicy rozróżniamy?
Są to m.in. kanały kaskadowe, w których gnojowica przepływa grawitacyjnie przez stopnie (co 10–20 m).

Zalety:

• niskie zużycie energii
• znacznie ograniczone zabiegi konserwacyjne
• brak mieszadeł.
  Wymagania techniczne:
• równe dno
• przekrój prostokątny
• gładkie, wodoodporne ściany
• maks. długość odcinka: 20 m.

A także kanały slalomowe (meandrowe):
System obiegowy z pętlami pod oborą, gdzie mieszadła zapewniają cyrkulację.

Zalety:

• dodatkowa przestrzeń magazynowa
• homogenizacja gnojowicy.
  Wyzwania:
• duże zużycie energii
• ryzyko warstwowania przy zbyt głębokich kanałach.
  Zalecenia:
• dwa mniejsze mieszadła zamiast jednego dużego
• softstartery przy uruchamianiu
• ograniczenie głębokości kanału.

Jakie są najpopularniejsze błędy konstrukcyjne przy produkcji zbiornika?

• Nachylenie dna kanału – prowadzi do osadzania się masy.
• Rury faliste – zbyt duże tarcie, brak warstwy poślizgowej.
• Brak systemu płukania – brak możliwości usuwania zatorów.

Jakie są zalecenia producenta w obszarze automatyzacji i jej wpływu na jakość eksploatacji?
Nowoczesne systemy powinny być nie tylko skuteczne, ale też ekonomiczne. Zalecenia firmy GEA są w tym obszarze bardzo konkretne. Hodowca musi zadbać o:

• automatyczne sterowanie mieszadłami
• softstartery
• centralną studnię jako najniższy punkt
• systemy mieszane (kaskada + pompy).

Serdecznie dziękuję za merytoryczną rozmowę.