Porównanie standardów dobrostanu krów mlecznych w Europie
Badanie porównujące różne przepisy dotyczące dobrostanu bydła mlecznego w 5 krajach europejskich wykazało znaczne różnice w ustawodawstwie, co utrudnia pełną harmonizację standardów.
Mateusz Uciński na podstawie Science Direct
Obecnie jedyne wspólne prawodawstwo Unii Europejskiej ustanowione specjalnie w celu zapewnienia dobrostanu bydła mlecznego dotyczy cieląt, w związku z czym istnieje duże zróżnicowanie w zakresie zapewniania dobrostanu bydła mlecznego w krajach UE. W niektórych z nich obowiązują państwowe wymagania prawne dotyczące dobrostanu bydła mlecznego, podczas gdy w innych jest to pozostawione standardom branżowym lub niszowym wymogom produkcyjnym.
W badaniu wzięło udział grono naukowców, którzy porównali przepisy dotyczące dobrostanu zwierząt w 5 krajach stosujących różne kombinacje podejść legislacyjnych i innych uznawanych elementów – w Danii, Niemczech, Holandii, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Celem tych działań było mapowanie różnorodności inicjatyw w zakresie dobrostanu zwierząt i wykorzystanie metody Benchmark polegającej na ocenach eksperckich i wagach względnego znaczenia poszczególnych przepisów dotyczących dobrostanu.
Naukowcy stwierdzili, że w Danii i Szwecji poziom dobrostanu bydła mlecznego mierzony metodą porównawczą jest najwyższy, częściowo ze względu na wysokie wymagania prawne w tym zakresie. Za nimi znalazła się Wielka Brytania, która posiada rozbudowany standard branżowy, obejmujący 95% produkcji mleczarskiej ( Red Tractor Assurance ) w 2021 roku. Z drugiej strony Niemcy i Holandia charakteryzowały się niższym poziomem udokumentowanych świadczeń socjalnych, a wynik testu porównawczego był bliższy wartości bazowej określonej w wymogach prawnych na poziomie UE.
Badanie prowadzone przez Petera Sandoe, dyrektora Duńskiego Centrum Badań nad Dobrostanem Zwierząt Towarzyszących na Uniwersytecie w Kopenhadze, również wykazało różnice w rodzaju elementów związanych z dobrostanem zwierząt. Na przykład niektóre inicjatywy kładły nacisk na zaspokajanie potrzeb społecznych bydła, podczas gdy inne skupiały się bardziej na przestrzeni i swobodzie poruszania się. Kraje z najwyższym wynikiem w benchmarku – Szwecja, Dania i Wielka Brytania – charakteryzowały się stosunkowo wysokim poziomem organicznych i niszowych specjalistycznych produktów mlecznych (16-23%).
W badaniu zauważono, że „wpływ ustawodawstwa krajowego lub ambitnych standardów branżowych na dobrostan bydła mlecznego jest znacznie większy niż poprzednie standardy stwierdzone w przypadku świń i drobiu. W czasie, gdy UE rozważa wzmożenie wysiłków na rzecz poprawy dobrostanu zwierząt w zakresie wspólnych minimalnych standardów, wyniki tego badania mogą mieć ważne implikacje polityczne”. Na przykład różnorodność poziomu standardów dobrostanu bydła mlecznego występująca w różnych krajach może przemawiać za posiadaniem wspólnych minimalnych standardów, zarówno na poziomie UE, jak i na całym świecie. Jednak nawet wśród krajów o podobnym wyniku w benchmarku badanie wykazało różnice w rodzajach świadczeń socjalnych, co może utrudnić pełną harmonizację standardów.
